Bayram tatilinin 9 gün olması ile birlikte sahil kentlerine gidişlerin yoğunluğu, şehir değiştirmeler ve televizyon izleme sürelerinin haylice azalmasıyla ülkede mutluluk katsayısının arttığını gözlemlemekteyim. Demek ki ihtiyacımız olan şey az da olsa hayattan kopuk yaşamakmış. Elbette ki aynı dert ve çile devam ediyor. Ekonomik yetersizlik, geçinememe konularında değişen bir şey yok. Ama bunun konuşulmamasının bile insanı mutlu edebilen bir şey olduğu çok net. Tüm gerçekleri birkaç günlüğüne umursamadan hayata devam etmenin insana bu kadar iyi geldiğini de öğrenmiş olduk böylelikle. En azından dokuz gün boyunca hiçbir çocuk dolar kurunu takip etmeyip çocukluğuyla ilgilendi.  Ancak peri masalının finaline az kaldı. Bakalım pazartesi günü itibariyle ne gibi dalgalanmalaryaşayacağız, Bakalım hangi konularla ilgileneceğiz, Bakalım kimler kimlerin canlarını yakacak. Son olarak,  gerçeklerden uzak kalınca hayatın ne kadar güzel olduğunu ve iktidarın neden iktidarda kaldığını insan daha iyi anlıyor…